Ik ben terug van weggeweest en wat heeft deze vakantie me zo veel opgebracht! Ik voel alweer een nieuwe flow en vooral ademruimte wat ik in de maanden voor de zomerperiode toch wel wat kwijtgespeeld was.
Wanneer alles toch een beetje op orde lijkt te zijn, sluipt er toch vanalles weer geleidelijk en genieperig in. Het leven is best wel tricky! 😉 Zo was dit ook bij mij het geval.
Ik ging als een trein, Mamaboost groeide en bloeide en ik dacht dat ik het wel allemaal dragen kon. Onze vier jongens groeiden en bloeiden even goed en voor ik het goed en wel besefte zaten de kleuterjaren er hier in ons gezin helemaal op.
Telkens opnieuw slaag ik er in ten volle te leven, dat zeker – maar er is een keerzijde. Doorheen de dagen, weken, maanden werd ik overvallen door een grijze sluier. Heel subtiel, amper zichtbaar. Door niks of niemand waarneembaar, amper door mezelf. En toch was hij daar, hij groeide en groeide tot ik op een moment wel eventjes dacht: “Dit is niet meer normaal, ik voel me helemaal niet oké!”.
Soms, en na een tijdje meer frequent, bevond ik me in een toestand waar ik zin had om de stekker eruit te trekken, namelijk stoppen met werken. Een break, zonder meer. Stop. Genoeg geweest. Jep, eerlijk waar. Waarom zou ik dit geheim houden? Ook al wist ik diep van binnen dat dit zeker geen oplossing was tot wat ik voelde. Mamaboost is mijn 5de kindje, is mijn bezieling, mijn passie en is wel het liefste wat ik doe. Een dergelijke extreme gedachte toonde me dat ik me niet oké voelde.
Van waar het kwam? Wie zal het zeggen. Een mix van corona-moeheid, tot een drukste van jewelste met ons zoontjes, van het puzzelen & plannen tussen strakke tijdslots tot veel ‘nee’ moeten zeggen omdat ik veel zaken gewoonweg niet wilde. Ook dit vergt energie.
Nu hier vandaag, twee dagen voor het school start, voel ik me herboren. In de podcastaflevering van vorige week gaf ik het al een beetje vrij: ik ben mijn ruimte in gedoken én daardoor nogmaals helemaal binnen in mezelf gaan kijken, vandaag nog steeds. Daar was op het eerste zicht iets eenvoudigs voor nodig, ook al is dit helemaal niet eenvoudig. Het is aartsmoeilijk en ik stel jou graag de vraag:
- Slaag jij er in om eventjes helemaal niks te doen?
- Niks te denken?
- Stil te zijn en stil te staan?
- Waarbij je luistert naar wat er in jou leeft?
- Waarbij je aandachtig bent voor wat je ‘voelt’?
Vorige week nog was er een mama op coaching die me vertelde: ‘Katelijne, dat is het hem net, ik kan niet meer voelen, ik weet niet wat er gebeurt in mijn lichaam”- terwijl haar lichaam naschokte van de golf tranen die zich een weg zochten naar buiten. Deze golf probeerde ze dag in & dag uit tegen te houden, doordoen was de strategie dat ze zichzelf had aangeleerd. Nu stond ze stil, en dook ze in haarzelf.
Doordoen had haar al heel veel opgebracht, en tezelfdertijd zoveel ontnomen. Namelijk haarzelf. Meer & meer voelde ze zich vervreemd van zichzelf, vond ze zichzelf een mama die niet kon beantwoorden aan hoe zij graag een mama zou willen zijn. Verdriet en kwaadheid overheersten.
In dit gegeven deel ik graag de sleutel tot dit alles, waarbij ik de quote van Morgan Harper Nichols nogmaals deel:
How beautifully
Morgan Harper Nichols
you are learning
the art of surrender,
the courage to let go
in the wild of your unknowns.
De sleutel zit hem in de moed te hebben om te springen in het onbekende. Het onbekende is onder andere jezelf! Hoe vreemd dit ook klinkt: dagdagelijks ben jij jij, en toch zie ik heel veel mama’s vervreemd zijn van zichzelf. Waardoor het leven een strijd lijkt te zijn en het moederschap daar eveneens onder lijdt.
Ruimte nemen. Uit de doe-modus stappen. Durven springen in jezelf. Zaken en vastgeroeste patronen die je kent loslaten, misschien wel zwemmen in de onzekerheid van wat de toekomst brengt. Beslissen te willen groeien naar de mama & persoon die je wil zijn.
Dit alles is mogelijk. Ik ben er voor mezelf nogmaals in gedoken, deze keer door dagelijks via meditatie, yoga, schrijfmeditatie, beweging, lichaamsbewustzijn en dergelijke een oeverloze eindeloze zaligheid in mezelf te ontdekken. Ik combineer al deze zaken met de stevige pijlers binnen Mamaboost: namelijk je eigen duivels aanpakken, zuurstof voor jezelf creëren en jezelf (her)ontdekken: jouw barometer. Dé ideale combi waarin ik nog meer naar mezelf luister en waaruit van alles gaat vloeien.
Binnen twee dagen start het nieuwe schooljaar: september staat weer aan de deur en voor velen van ons betekent dit alle hens aan dek om opnieuw in een hels ritme in te springen. Jij hebt een keuze welk ritme je kiest en welk ritme je toelaat. Ik kies alvast voor een ritme waarin ik mag blijven duiken in die zalige ruimte, waarin ik de mama kan & mag zijn die ik echt wil zijn, waarin ik van Mamaboost mag genieten en jou daarbij mag blijven inspireren.
Met volle goesting lanceer ik nu vrijdag 3 september om 10u de webinar ‘een boost in jouw moederschap’. Het is er eentje met ontzettend fijne vibes waarin jou heel graag diep vanbinnen mag raken en jou mag laten voelen (jazeker ‘voelen!’) hoe het zou zijn wanneer jij de mama bent én ook de persoon bent die je echt wil zijn.
Het is niet zomaar eens een gratis webinar meevolgen, ik tune op je in, breng je in beweging en inspireer je diep van binnen. Be prepared, het kan de start zijn van iets heel moois bij jezelf.
Heb je na het lezen van dit artikel nog vragen voor mij, stel ze dan hieronder in de reacties. Zit je ergens mee, en wil je samen met mij bespreken hoe ik je als mamacoach kan helpen? Stuur me dan een mail: katelijne@mamaboost.be
