Vorige week was het weer zo ver: hoofdpijn! Mijn hoofdpijn is een meneertje waar ik mee heb leren leven én vooral heb leren accepteren. Meneertje hoofdpijn is een signaal van mijn lichaam waar ik best naar luister, ook al zou ik hem liever negeren, want ja – er is zoveel te doen, nietwaar?!
Net in die week kwam er ook een mama langs die genoeg signalen kreeg van haar lichaam met de boodschap: “Stop, het is even genoeg geweest!”. Hoofdpijn, roepen op de kinderen, zware benen, nachtmerries, eczeem die weer tevoorschijn komt – het zijn allemaal signalen die je makkelijk even voor jezelf in kaart kan brengen. Voor elke mama is dit anders. Wat zijn jouw signalen en vooral wat doe je ermee?
Heel eenvoudig eigenlijk: even stoppen, uit de maalstroom stappen. Uiteindelijk kan je niet anders. Wanneer je niet naar je lichaam luistert, zal zich dit op lange termijn of misschien wel heel kortstondig gaan wreken. Toen ik dit vorige week deelde in mijn stories op Instagram kreeg ik volgende reactie van een mama: “Mijn lichaam roept constant stop, maar ik kan niet stoppen, wat doe je daar mee?!”
Jep, een terechte vraag! We zijn door de jaren heen opgekweekt tot een soort van Duracell konijntjes. Waar je ook de vraag stelt ‘Hoe gaat het met je?’, krijg je steevast het antwoord: “druk hé”. Ik heb er zowaar een allergie voor gekregen, voor dat woordje ‘druk’ ;). We zijn drukker dan ooit, én al zeker als mama!
De remedie tegen al dat druk zijn is “NIKSEN”. Niksen is zowaar een kunst op zich want eenvoudig is het niet. We hebben het verleerd om te niksen. Het is nochtans wel hetgeen we nodig hebben in deze tijden van stress, non-stop druk bezig zijn en burn-outs. We voelen het overal. Ook ik krijg meer en meer mama’s over de vloer die thuis zijn omwille van een burn-out.
Terug naar dé ultieme vraag: hoe doe je dit? Uiteindelijk vraagt het van jezelf discipline om het te doen en vooral om te begrijpen waarom het zo belangrijk is. Zodanig je van binnenuit ergens de sturing krijgt te gaan niksen, een intrinsieke motivatie om daadwerkelijk niets te doen.
Niksen is uiteindelijk een vorm van zelfzorg, die je heel makkelijk kan toepassen. Het gaat erom dat je even op de pauze-knop duwt. Heel bewust, en dit vooral ook voor ons hersenen. We hebben een overactief brein, dat niets liever doet dan steeds opnieuw prikkels op te zoeken.
Nu alles digitaal is en ook snel gaat, proppen we precies elk vrij moment vol. Vroeger werd het ‘niksen’ ons zomaar cadeau gedaan: op de bus, aan de kassa, wanneer de rijst kookt, aan de schoolpoort, ergens onderweg – er was amper afleiding. Nu is dat rusten en niksen echt een vaardigheid. We worden constant bekogelt met berichtjes hier, Whatsappjes daar en de social media drugs is uiteraard ook aanwezig.
We staan nooit even ‘uit’. We zijn bovendien verslaafd geraakt aan korte dopamine prikkels die we voelen bij nieuwe informatie. Zodat we er steeds opnieuw naar op zoek gaan. Dit zorgt voor een constant gevoel van gejaagdheid, waakzaamheid én dus stress en prikkelbaarheid.
Daarnaast hebben we nu eenmaal 1001 dingen te doen. Als mama hebben we hééééél veel te doen. Dit veranderen is ook alweer een huzarenstukje. Uiteindelijk mogen we veel te doen hebben, dat is het probleem niet. Je mag hard werken, je mag veel doen – MAAR…zolang je maar net zo hard rust inlast! Niksen is dus alweer de sleutel.
Las tijdig een niks-moment in. Je kan het zien als een pauze nemen. Het hoeft niet te betekenen dat je doodstil in je zetel gaat zitten, ook ik kan dit heel moeilijk (ook al oefen ik wel in mijn stiltestoel 😉 ). Het betekent dat je iets doet waarbij je hersenen kunnen ontspannen, dit wil dus zeggen dat het zeker NIET door instagram scrollen is, ook niet een non-brainer TV-programma want ook daar krijgen je hersenen prikkelen.
Ergens moet je niksen weer een stukje gaan leren: het kan zijn dat je graag wat kleurt (je hebt zo van die volwassen tekenboeken), of achtergrond muziek opzet wanneer je toch even gewoonweg zit of ligt, door een tijdschrift bladeren, even in de tuin de narcissen gaan bewonderen die hun groene stengels al tonen, ….
Mijn ultieme vorm van niets doen is nog steeds gaan wandelen, buiten in de natuur. Op mezelf, zonder gsm. Mijn hersenen komen tot rust én ook mijn lichaam geniet van het stappend patroon.
Uiteindelijk moet je het leren. Proberen, met vallen en opstaan. Zoeken wat voor jou werkt. Om er echt helemaal even uit te zijn kan je langere periodes van niksen inlassen. Zoals een stilte weekend, of in mijn geval een woestijn reis. Oké ja, dit zijn misschien wat extremere vormen, maar het is dan pas dat je écht het positieve effect ervaart. Je gedachten krijgen de vrije loop, je krijgt bepaalde inzichten die je nooit verwachtte, het maakt je creatiever en ook productiever.
Jazeker, NIKSEN is wat je nodig hebt!
Bij deze laat ik jullie, ga maar lekker een stukje niksen 😉
Zoals steeds ben ik benieuwd naar jouw vragen, hoe het je aanspreekt, of het je helpt, of eender wat! Altijd fijn om te horen. En zoals je weet, heb je graag wat meer hulp? Je weet me te vinden hé! Alsook, voel je dat je hulp nodig hebt – stapjes wil nemen, niet enkel in het niksen maar veel meer dan dit? Altijd welkom op een gratis boost-sessie, namelijk een intake gesprek waarbij we nagaan waar je tegenaan loopt, wat je verlangens zijn en hoe ik je kan helpen. Geef me een seintje, en we plannen iets voor je in. Tot gauw!
PS. ik schrijf dit artikel met dank aan het Flow Magazine waar ik inspiratie uithaalde i.v.m. het niksen
